Bir sabah uyanıyorsun ve bir yalnızlık sarıyor sesini, ellerini, nefesini ve tüm bedenini... O sabah tablolar kadar yalnız, sigaralar kadar yangın oluyorsun... Ellerin katı ve nefesin kadar keskin... O sabahtan sonra yangın olan her yerin buz kesiliyor... Ne hissedeceğini biliyor fakat hissedemiyorsun... Tam unutmaktan ve geçtiğinden bahsederken masaya bir çift çocukluğun ve hayallerin damlıyor, kaskatı ellerin ile siliyorsun... Ölmüyorsun ama artık,o günden sonra da yaşamıyorsun.
26
